Being his text mate: Nothing more. Nothing less [On Going]
  • Reads 1,064
  • Votes 5
  • Parts 20
  • Reads 1,064
  • Votes 5
  • Parts 20
Ongoing, First published Sep 25, 2013
Sana ang text meron din SEEN. Para alam mo kung kailan ka binabaliwala at kailan ka aasa. TEXTMATE? San kaya tayo dadalhin nito? Sa habang buhay na pag asa o sa habang buhay na aasa? You must read! :)


Copyright © 2013 by argandoza
ALL RIGHTS RESERVED. No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronical or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
All Rights Reserved
Sign up to add Being his text mate: Nothing more. Nothing less [On Going] to your library and receive updates
or
#148mae
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (To be published) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (To be published)

53 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.