Bir insan ne kadar ederdi?
Ve babasız büyüyen bir kız çocuğu ne kadar tam olabilirdi?
Para uğruna kurban verilmek için doğurulmuş bir kız, bir o kadarda sustukları içinde çığlığa dönüşebilecek acılar.
Bir kız ne kadar her şeyin üstesinden gelmeye çalışsa da, bir gün kendi içindeki çığlıklarla yok olup gidecek fakat herkes onun bu dünyada olduğundan bile habersiz...
-----------
İlk karşılaştığında yağmuru olacağı adamla, habersiz bir çığlıkla yeni bir hayata geçiş yapacak aynı bir bebeğin dünyaya geçiş yapması gibi.
İlk göz göze geldiğinde yağmuru olacağı adamla, habersiz bir çığlıkla yeni bir hayata adımını atacak aynı yeni yürümeye başlamış bir bebek gibi.
İlk konuştuğunda yağmuru olacağı adamla, habersiz bir çığlıkla yeni bir hayata sesini duyurmuş olacak aynı yeni konuşmaya başlamış bir bebek gibi.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."