Gelmezsen Gel

Ne tuhaf üç kelimelik "Sen"in bu kadar kocaman olup da içime sığmaması."Seni seviyorum." derken sen işitmemişsin beni.Eğer işitseydin şuan burada olurdun.Sen her defasında çıkmaz sokak oluyorsun.Bununla beraber hiçbir sokak sana çıkmıyor.Buralarda bir yerledesin aslında.Çok uzakta değil.4 kıta,bir başlık,16 dize,dört dörtlük.İşte oradasın sen.Dört dörtlük olamaz kimse ama sen benim şiirimdeki dört dörtlüksün.Kalemimin ağzından çıkıyorsun soluk kağıtlara.Sonra aniden renklendiriyorsun kağıdı,sonra aniden de güneşsiz bırakıyorsun beni.İnsanlar tanıya tanıya severlermiş bense bir parçamı geride bıraka bıraka her şeye rağmen sevdim onu.Ben gönülden sevmiştim o dudaklarıyla sevmişti,ağzından çıkan kelimelerle.Sen öyle bir yarasın ki sadece ben hissediyorum,ben biliyorum,benim canım acıyor.Hiçbir ağrı kesici de aşkı dindirmiyor ya da sensizliği.Merak etme ağlamıyorum,sensizlik doldu gözlerime.Sen şiir insansın vesselam,yokluğunsa cümle cümle bir kitap gibi.Oku oku bitmez bir türlü.Ben bu hayatı üç günde değil,"Sen" şiirinin iki satırında yaşadım.İki satırlık hayatıma üç günlük diyorlar,demesinler.
Unutamazsın.Hem huzurun,hem acın,hem onsuzluğun,hem yalnızlığın,hem mutluluğun,hem mutsuzluğun olan insanı unutamazsın.

Yazdıklarımı değil yazamadıklarımı okuyun.
•Her yer her yerde.
Bir sen değilsin bende.
•Dönmek dünyaya,dönmemek sana mahsus.