Zanim wszystkie latarnie zgasną

Ludzkie drogi splatają się ze sobą w niesamowity sposób. Pewnego dnia spośród miliona możliwych połączeń, znajdują to jedyne, wyjątkowe. Wystarczy tak niewiele: wspólny czas i miejsce, a także człowiek. Choć może raczej powinniśmy użyć w tym wypadku liczby mnogiej. Bo do spotkania, nawet zupełnie przypadkowego, potrzeba więcej niż jednej duszy.

* * *
Spowity mrokiem stary plac zabaw na obrzeżach Ridgewood nie wydawał się przyjaznym miejscem do zawierania nowych znajomości. W wyjątkowo chłodny jesienny wieczór nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby z własnej woli spędzać tam więcej czasu niż to konieczne, by skrótem dostać się na ścieżkę prowadzącą w kierunku dworca kolejowego. Jednak tego dnia, na ławce obok skrzypiącej huśtawki, rozpoczęła się historia Sydney i Daniego, których los, w postaci nazbyt wygadanej siedmiolatki, połączył w dość osobliwy sposób. Dziewczynka bowiem związała ze sobą tę dwójkę tak mocno, jak tylko potrafiła - na trzy supełki. I nie miało to wcale związku z tym, że nikt do tej pory nie nauczył jej jeszcze wiązać "po dorosłemu".
Powszechnie wiadomą rzeczą jest jednak to, że mocno zaciśnięte węzełki na sznurówkach znacznie trudniej rozwiązać niż oklepaną kokardkę.

* * *
"Cała ta farsa - gra w którą grali od kilku godzin, a z nią cała ich znajomość - miała się bowiem skończyć już niedługo. Wraz z nastaniem dnia, gdy wszystkie latarnie zgasną".