Kendi Kanatlarıyla Uçan Kız

Yalnızım ıssız bir ormanda gibiyim..Korkuyorum.Yırtıcı hayvanlar gibi azıcık zorlasan, saldırabilirim.Yorgunum tonlarca yük taşımışcası yalnız ve ıssız.Arıyorum,mutluluğumu,öfkemi unutamadığım anılarımı annemi ve babamı ulaşılmazın dışına çıkmış gibiyim.Karanlıkta mum arıyorum resmen.Sen hiç özlemi kederi mutluluğu bilirmisin??Sadece onları değil onlarla yaşamayı..Doluyla yağmurun aynı anda yağması gibi..Beklentilerinin b oşa çıkması,umutsuzluk,o kadar yoruyorki insanı ne yapacağını şaşırıyor..Zorlasan bile kendine itiraf edemiyorsun.Gözyaşların tesellin oluyor..En ulaşılmaz şeyi bile zorlukla elde ediyorsun,çoğu kişiyi olayı veya bilgiyi inanılmaz olsa da elinde oluveriyor bir şekilde.Eminim buda geçecek diyosun ama her seferinde zorlanıyorsun.Geriye baktığında zamanın çok çabuk geçtiğini sansan da yaşarken yıpratıyor seni anıların herşey birikip dolduğun yazılar eşlik ediyor anılarına....

İlk hikayem.