~"Τρομαζω με εμενα, τρομαζω με τον τρόπο που με κανεις να νιωθω για σένα.Ποτε δεν ήμουν έτσι εσυ με έκανες. Φυγε." "Εισαι ενας εγωιστής. Αυτο είσαι. Οταν καταλάβεις ομως ποσό σαγαπησα θα ειναι πολυ αργά. Πολυ αργά για να δώσω μια ευκαιρία σε μας" Πηρα την βαλίτσα μου και ανοιξα την μεγαλη πόρτα. Βγήκα στον κήπο, σε αυτον τον κηπο με ολα αυτα τα τριαντάφυλλα που τόσο λάτρευα. Γυρισα για να κοιταξω το σπίτι μια τελευταία φορά. Ηταν στο μπαλκόνι. Στο χέρι κρατουσε ενα τριαντάφυλλο, απο εκεινα τα ψεύτικα. Σε μαυρο χρώμα. Το αγαπημένο του. Το άφησε να πέσει κατω. Το πηρα με προσοχή απο το χώμα και το κρατησα σφιχτά. Του χαμογέλασα και έφυγα.~ Εκεινος δεν ηξερε να αγαπά. Εκείνη έδινε υπερβολική αγάπη σε άτομα που δεν άξιζαν. Μα τι θα γινε όταν συνειδητοποιησει πως για αυτόν ήταν ηταν η μόνη γυναίκα που αγάπησε τόσο; Θα την έχει παλι κοντά του ή μήπως...θα ειναι όντως πολύ αργά; #3ο Βιβλιο •ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.