"Ayoko nang pumara kahit saan mapunta..." Ayoko talaga. Kung pwede lang na hindi huminto ang byahe na to eh.
"Ayoko nang pumara kung ikaw ang kasama..."Kung ikaw lang din naman ang makakatabi ko, bakit hindi?
Jeepney Lovestory ika nga nila. Cliche man sa pandinig, pero once na nainlove ka, mahirap na rin sabihin na corny at cliche ang mga bagay na ito. Basta mapasaya ka ng taong mahal mo, kahit sa simpleng bagay, malaking impak na iyan sa atin.
Ako nga pala si Mary Louise Tachibana. Mabait, madaldal, mahilig sa anime, at masayahin. Nag-aaral sa Parkview Academy. Sa di inaasahang pagkakataon, nakilala ko ang isang lalaki na tila ba'y hulog ng langit.
Isang lalaki na unang nagpatibok ng husto sa aking puso. Ito na nga ba ang sinasabi nilang Love at First sight?
Iba na talaga itong aking nararamdaman. Dito na kaya simulang magbabago ang aking tadhana? Magbabago dahil sa di inaasahan naming pagkakatabi sa jeep? Ang sariling kong Jeepney Lovestory?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.