Endlosen Schlaf/l.s

"Harry..."

"Harry..."

"Harr..."

"Lanet olsun ne var?" Harry sinirle bağırdı.
Mavi gözlü olan bir adım geri attı ve dudakları titredi.
Harry karşısındaki minik bedenin mavi gözlerinin siyaha döndüğünü görünce bağırdığı için pişman olmuştu fakat her gece rüyasında aynı şeyi görmekten sıkılır olmuştu, üstelik o kadar gerçekti ki...
Her gece ismini sayıklayarak onun yanında duran koyu mavilerin siyaha dönüp ondan yavaşça uzaklaştığını görünce içini anlamdıramadığı bir hüzün kapladı ve elini uzatarak konuştu.

"Ben bağırdığım için üzgünüm..."

"B-ben sadece yalnız kalmak istemedim... Artık yalnız olmak istemiyorum."
Siyahlar yeniden maviye dönerken ince dudaklardan fısıltılar duyuldu...