'Wattys 2019 Fantastik kategorisi kazananı' (Baş Şeytan Serisi'nin ilk hikayesidir.) Şeytanlar, doğumlarından önce belki diğer tarafı seçerler diye içlerine erişmiş küçük iyilikle bazı zamanlar merhamet ederlerdi ama bu eylemleri ateşle sırtlarına kazınırdı. Onlar için merhamet en büyük günahtı; yine de her şeytanın teninde bir pişmanlığı bulunurdu. Alanzo Balaam'ın ise hiç izi yoktu. Kapak Tasarım: @Draculessa

O gelmişti ve gözyaşlarım durmuştu, o hep en kötü zamanımda gelmişti. Beni hiç yalnız bırakmamıştı. Hep yaralarımı sarmama yardım etmişti. Yedi yaşında babasından şiddet görmüş kızında yanındaydı, on iki yaşında annesinin kızı saçlarından odasına süreklerken de yanındaydı. Hep gelmişti ve gelecekti, biliyordu küçük kız çünkü o hep kızın elini tutmuştu. Çünkü o kızın Gölge'siydi, sadece kızın... Gözyaşlarım tamamen akmayı bırakırken güven içinde hisseden vücudum tamamen gevşemişti ve buz kesilmiş kısımları tamamıyla sıcacık bir ateş topuna dönmüştü. Fakat duyduğum sesi hayatımda daha önceden hiç duymamıştım. Fakat cümlesi biter bitmez uyku tamamen beni esir almıştı. Sert erkeksi sesi kulaklarıma dolmuştu. "Hep yanında olacağım Meleğim"

Merhaba bu kitap Arsız Gönül'ün bin okunmasına özel rp. Katılmak istyenleri bekliyoruzzz✨♥️

Süt: Sanırım aramızdaki boy farkından dolayı beni göremiyorsun Mısır, Süt: Yoksa kör olduğunu düşünmeye başlayacağım. süt mısır, Cedi Osman 230620 | 171120 TAMAMLANDI. 020720 | #texting'te 1. 180820 | #cediosman'da 1. 310820 | #hayran'da 1. 020920 | #sevgi'de 1. 170920 | #mizah'ta 1. 281020 | #hayranlık'ta 1. 041020 | #romantizm'de 2. 151220 | #fanfiction'da 2. 091020 | #basketbol'da 4. 171120 | #gençkurgu'da 10. 240622 | #komik'te 10. 041222 | #fanfiction'da 1. 010123 | #arkadaşlık'da 15.

Me and my heart, we'll get through. O bana anlattı. Ondan gidenin kim olduğunu anlattı. Onu en çok yaralayanın kim olduğunu, kabuslarının sebebini dile getirdi. Bana söyledi. Bana annesinden bahsetti. Bende ona küçük bir çocuktan bahsettim. Göğsü hayal kırıklığıyla dolup taşan, hevesi kursağında kalan ve mutsuzluğun tek sebebi saçlarına değmeyen o baba eli olan çocuktan. İçimde bir yerlerde hâlâ duran o çocuktan. O çocuğu hatırladıkça hiç var olmamış olmasını istiyordum. Ama hayır, o çocuk büyümüştü. Hâlâ kırgındı, hâlâ kızgındı ama bu sefer göğüs kafesinde büyük bir fidan vardı. Sevginin tohumu dallanıp budaklanmıştı orada. O sevginin altında kalmıştı. Düştüğü yerden kalkmaya çalışırken ona bir el uzatılmıştı. Onu hem yaralayan hemde açtığı o yarayı diken o adam. O çocuk büyümüştü ve göğsünün sol yanındaki kalbi - küçükken masum olan - zehre bulanmıştı. Ve soluğunu her kestiğinde göğüs kafesindeki o fidanı zehirleyip öldürmek istiyordu. Çünkü biliyordu; öldüremezse kendisi ölecekti. Ona olan sevgimi öldüremezsem kalbimi yitirecektim. Ben ölecektim. Ama öldürmeyecektim, öldüremezdim. Göğüs kafesimdeki o fidan ve hastalıklı kalbimin yanı sıra bir umut daha yeşeriyordu göğsümde. Hayatta kalabilirim. Bir kurtuluş yolu var ve eğer o yol bulunursa ölmeyebilirim. Hayatta kalabilirim ama yaşayabilir miyim, emin değilim. Ben sevmeyi öğretirdim öğretmesine, o bana nasıl yaşanıldığını öğretebilir miydi?

Sıkı kurallara ve iyi bir disipline sahip olan Komutan'ın, kurallarına karşı gelerek düzenini işgal eden askerin hikayesi. * Gerçekte kurguda bulunan bazı sahnelerin söz konusu bile olmayacağını bilerek yazdım. Tsk ile başımız derde girmesin.

Eğer ikizler burcu iseniz bu kitabı okumakta fayda var!!!

"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar." - Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik. Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik. Birbirimizi yitirdik. Kendimizi bitirdik. Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz. Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz. Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim, bu yüzden onu sevmek- Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...

Askeri kurgudur...

''Mavi kelebekleri takip et, seni bana götürecekler... Eğer yağmurlu bir günde mavi bir kelebek o narin avuçlarına usulca konarsa bil ki ben senin hasretinden ağlıyorum ve hüznüm semaya sirayet ediyor... Eğer o kelebek güneşli bir günde gelirse de bil ki senin sayeni, güneşin sıcaklığına bıraktığın rayihanı gözlemiştir. Ve o kelebek yerine avucuna elim değerse birgün nehar başlayacak, Güneş bizim için doğacak demektir.'' Yolunu kaybetmiş, acılarına boyun eğip her şeyinden vazgeçmiş, ilk aşkının toprağını bile bilmeyen bir Bosnalı... Gönülden gönle yol kuran, sevdayı yeni baştan öğrenen şehit kızı bir Türk... Katliamdan yıllar sonra, Istanbul'da başlayan bir hikaye. ''Kaderler kesişmişse kaplerin de kesişmesi an meselesidir.'' Belki son diye bildiğimiz vukuatlar bilinmez bir geleceğin başlangıcıdır. Ve sen pes etmedikçe hiçbir şey sonun olmayacaktır...