SONBAHAR GÜNEŞİ

Sıcacık bir kırgınlık düşünün, git gide daha da artan bir sıcaklık. Yüreğin pare pare olup güneşin altında üşürken nasıl sıcacık gülümsesin bir insan. Bir insanın gülüşü ne kadar güzelse yüreğindeki dert bir o kadar büyükmüş meğer. İçin buram buram kırgınlık kokarken etrafa mutluluğun kokusunu saçmak zordur zor. Her an yapa yalnız hissetmek, git gide yalnızlaşan bir yürek ve bir tutam tebessüm.. Ah ne çok isterdim yüreklere dokunmayı en çokta kendi yüreğime. Sihirli bir güneşin parıltısına boğmayı dünyanın en karanlık tarafını. Hayal ettiğim dünya kayboldu kırgınlıklarım arasında. Arasam dünyayı hayallerim arasında bende yok olmaktan korkuyorum. Şu aralar yaptığım tek şey Sonbahar'ın hem ısıtan hem üşüten Güneşi altında susmak, susmak ve yine susmak..