GÜZ SAYHASI

"Tekrar söyle, Alvina."

Yerimde rahatsızca kıpırdandım. Ağzımdan kaçırdığım için zaten pişmandım, tekrar edemezdim. Çok utanıyordum.

"Ben... Bir şey demedim," dedim.

Yiğit ısrarla üzerime geldi. "Söyledin, sen az önce bana çok özel bir şey söyledin, küçük kız."

Onlar için sessizce bir kitap açıldı. Sayfaları rüzgârla savruldu, savruldu, savruldu. Her kelimesi kalemsiz yazılmış, sessiz satırların bulunduğu numarası on sekiz olan sayfa sessizce yerinden söküldü. Uçtu, uçtu, uçtu. Sonunda, damına kadar kırık dökük bir evin, kapısına sessizce paspas gibi serildi.

Sessizliğin Pençesinde yaşayanların aşkı, hiçbir aşka benzemez.

Bazen bir aslanın pençesindeymiş gibi saldırgan, bazen bir serçenin pençesindeymiş gibi naif...

Her aşkın bir sesi varsa, onlarınki sessizlik üzerine kurulmuştu.

Kelimler, birbirini sessizce anlayan insanlar için gereksiz bir ayrıntıdan ibaretti.

Bu tablodan, harfler ve sesler silindi.

YİĞİT ÖMER YALÇINKAYA & ALVİNA GÜNAY

?

İlk yayınlanma tarihi | 12.Kasım.17

Saat | 21:23

Yazan | ELİSYA ROYAL