MAVİ HAYALİMİN DAMLALARI

Yine bir sokak lambası,
Yine bir kalem ve yine boş bir saife.
Akabinde suskun ve mehlikam!
Kalp acısı gibi bir gün sonrası,
İçlerinde yine bir şiir yazma çabası.
Kalplerinde hep bir burukluk,
Hep bir özlem hep bir kader.
Bir yandanda o ki gökyüzünün muazzam mavisi,
Kalplerine dolmuş gibi sevinçliler.
Tüm gençlik duyguları alınmış,
Bir şiir defteri arasında kaybolmuşlardı sanki.
Ayraç yoktu onların hayatında,
Nerede kaldılar nerden başlayacaklar bilmiyorlardı.
Ama içleri hep bir elveda ülkesiydi...