Ben aşk insanı değildim. Diğer kızlar gibi güller, çikolatalar yada hediyeler isteyen biride değildim. Romantizimden anlayan hiç değildim. O vıcık vıcık yapışkan şeyleri de sevmedim bu zaman kadar da. Ben sadece kendi halinde takılan bir kızdım. Kendi dünyamda mutlu mesut yaşayandım. Aşka ne inanan nede yaşayanlardandim... Taki o karşıma çıkana kadar. Tuhaf bir karşılaşmamış olsa da. Hayatımda yapmam dediğim şeyleri yaptıran, beni aşka inandıran tehlikem... Aşkı öğreten kişi. O bana sevginin ne olduğunu öğretti, bense onu sevmeyi. O benim tehlikeli belamdı, bense onun sevimli tatlı belasıydım... Masallarda iki ana karakter vardır:
Biri iyi olan diğeri ise kötü olandı. Bizde onlar gibiydik. Ama bizim masalımız diğerlerinden çok farklıydı. Bizim masalımızda ise:
Biri sevimli diğeri tehlikeliydi... Çünkü biz Sevimli ve Tehlikeliydik...
*TAMAMLANMIŞTIR*
*BURADA GEÇEN HEPSİ KENDİ HAYALİMİN ÜRÜNÜDÜR BAŞKA KİTAPTAN ÇALINTI DEĞİLDİR! VE LÜTFEN YORUMLARDA BAŞKA KİTAPLARDAN BAHS ETMEYİN BU İSİM ŞU KİTAPTA FALAN VARDI SÖYLEMEYİN VE CAN SIKINTISINDAN YAZILMIŞ BİR HİKAYEDİR İYİ OKUMALAR*
"çok şapşalsın haa"
"sende çok tatlısın"