Soğuk bir karanlık görüyorum. Sesi yok. Gölgesi yok. Sadece karanlık. Etrafa bakmaya başladığınız da sadece kafanızda kurduğunuz şeyi görüyorsunuz. Bu da karanlığın bir cazibesi. Soğuk kuzgunun karanlık kızı. Karanlık tarafa ait iken aydınlığa daha çok yakışan kuzgunun, karanlık kızı.. O Ölümün kızı. Doğarken seçim hakkı sunulmamış. Kaderi doğmadan yazılmış. Tarafı doğmadan belirlenmiş. Burada kötü olan her şey iyi, iyi olan her şeyde kötü. Bunu ayırt etmek en zor olanıdır. Teni kusursuz olan adam sıkıntıyla " Korkunun sesini duyuyor musun ? " sesi kadifemsi çıkmıştı. Kadın ise bekledi ne diyeceğini düşünüyordu doğru cevap arıyordu. "Hayır ya sen ? " Adamın yüzünde tebessüm belirdi. Ayağa kalktı dağınık olan saçlarını yüzüne düşmüştü. İşaret parmağı ile kulağını göstererek. " Evet. Hem de her gün, her saat, her dakika, her saniye.. Ama sesini değil çığlıklarını duyuyorum. Bazen çığlıkları kullağımı çınlatıyor. Ama sen bana korkunun kendisinden korktuğunu söylemeyecek kadar Soğuk Kanlısın." dediğin de anlamsız bir şekilde kadının sol gözünden bir yaş damlası süzüldü. Adam ona yaklaşıp göz yaşının aktığı yeri baş parmağı ile sildi. "Kendine bunu neden yapıyorsun ?" dedi genç adam. Bu sefer tebessüm eden taraf karşı taraftı. " Çünkü Karanlık olanı kendimden önemsediğim için." dediği an erkek pişmanlığını yüzünde gizleyemedi. Soğuk olanın ölüm ile imtihanı.. "İLK YAYINLANMA TARİHİ 06.07.2014" "DEĞİŞTİRİLİP İLK YAYINLANAN TARİHİ.. 23.10 2016 "