Canını yakanları unutmuyordu bir karga gibi, canına kattıklarını da. İkisi arasında kendinin bile bilmediği yollarda mekik dokurken pek çok sır karanlık yerlere saklanmıştı, karganın tüyünün altı gibi. Karga sesleri arasında, bu ritme uydurduğu uzun öpüşmeleri vardı. Daha da uzun öfkesi. Doğruyu, gerçeği, kendini bulmaya ve yaşatmaya çalışıyordu. Örneği ise kargaydı. O, iki can, tek nefes tutkusuyla.