Bebeği olmayan bir kadının, elinde kalan tek güç, tek dayanak SEVDA idi. Kalıcı, baki olan SEVDA.
Mardin'in şahit olduğu, Şerzan'ın sevdalısı olduğu Viyan'ım ben.
Kuma gelen, elinde tek dayanak, tek sığınacağı liman, doğacak yavrusu olan Zilan'ım ben. Aşkı tadamayacak, yaşayamayacak olan kadınım ben. Sahi, aşk Kuma'lara yasaklı meyve miydi?
Acıların bağrında yaşayan iki kadın. Ve bunun ortasında kalan bir Adam. Nereye baksanız bir uçurum. Nereye adım atsanız yangın yeri.
BU SADECE BİR KESİTTİ , EĞER MERAK EDİYORSANIZ SİZLERİ DE HİKAYEMİZE BEKLİYORUZ .
HER HİKAYE BİR ŞANSI HAK EDER SENDE BİZE BİR ŞANS VERİRSİN ÖYLE DEĞİL Mİ ?
-KAPAK YAPIMI BANA AİTTİR-
Şans veren değerlilerimiz , sizlere keyifli okumalar diliyoruz . şans vermeyen değerlilerimiz de sizin de canınız sağ olsun .
YAZAR : EYMER
Mirhan ağa kaşlarını kaldırarak karısının saçını okşayarak kulak arkasına aldı. Karısının öpmekten şişen dudaklarına alayla sırıtıp burnunu çenesinin hizasından boynuna getirdi, karısını soludu uzun uzun. Ve dudaklarını pürüzsüz boyna bastırdığında altındaki karısı gerilmişti.
"Benden başka kimse kokunu soluyamaz !" dedi Mirhan ağa keskin çıkan sesiyle, genç kadın altında yaprak gibi titriyordu. Karısının bağımlısı olduğu kokusunu solumayı bırakıp dudaklarını dudaklarına bastırdı.
"Benden başka kimse seni öpemez!"
Karısının üstünde yükselerek, zarif parmaklarını kendi kalbine bastırdı. "Ve benden başka kimse sevemez seni kadın!"
Kadın gülümsedi onun sevdiği uysallığına devam etti. Adam karısına hayran hayran bakarken alnını alnına yasladı sakince.
*
+18 sahneler ve rahatsız edebilecek ögeler içermektedir.
Aşiret Birliği Serisi "1"
*