Mukha ng buhay

Isang bangkay ang tumambad sa akin pag labas ko sa aking silong.

Oo, silong sa ibaba ng tulay ako naninirahan. Oo, taong grasa, pulibi, o palaboy kung tawagin ng Ilan.

Naaalala ko siya, di man siya ganun kabait sa akin dahil madalas sa silong ko mismo niya tinatapon ang kanyang naipon na ihi galing sa kanyang arinola. Walang araw na di kami nagtatalo tunkol sa bagay na yun.

Masahol siya, grabe kung makapang lait at higit sa lahat di marunong umintindi.

Sumakit ang ulo ko nang bigla kong nakita yung malamig niyang bangkay na nababalot ng dugo. At sa pag sakit ng ulo ko may isang lathala ng nanganap kagabi sa pagitan naming dalawa.

"Baboy" pasuray-suray kong bato ng mga salitang iyon habang nagwawala sa labas ng kanyang tindahang mga dekuryenteng ka gamitin.

"Baboy ka, walang pinagaralan at di ka marunong maki kapwa." pag tuloy ko pa habang humihiram ng tapang sa aking nainiom na alak galing sa nalikom na limos.

"Kuya, kalma ka lang si Papa umalis wala dito at ayaw kong masaktan ka nanaman niya. Ito pera bumili ka ng pang noodles mo ng mahimasmasan ka." pagsambit ng dalagang anak niya habang inaabot ang perang galing sa kanyang bulsa.

Pag katapos na pagkatapos ng kanyang litanya namalayan ko nalang namay isang malakas napalo na nanggaling sa aking likuran na siyang aking ikinabuwal. Agad kong inayos ang sarili ko para maka ganti ng pag linggon ko ang tatay niyang baboy pala. Nang pasugod na ako sa kanya naka ramdam ulit ako ng palo sa likuran ng aking ulo.

"Pasenya na po, tatay ko siya at kailangan kong gawin iyon." matapos ang litanya ng dalaga ay nawalan na ako ng malay.