Ben mi? Ama niye... Niye ben katılıyorum bu eziyetlere... Hayat neden bana en azından minicik bir olumlu gözle bakmıyor? Niye ben diyer insanlar gibi normal değilim. O varya hayatımın dengesini bozdu. Sevgi duygumu yerinden söktü. Güzel gibi göründü. Ama o ölümüm oldu... O benim hisslerimdi. Arkadaşımdı. Ciğerimdi. Kalbimin yerini doldurandı. O benim ABLAMdı. Hala öyle sadece garip hissetiriyor. Mutlu mu olmalı? Yada korkmalımıyım. -Bu hikaye alıntı degildir. -Size iyi okumalar arkadaşlar... By Arealps...