Marmalade

Aralık dudaklarımın arasından bir fısıltı kaçtı. "S-sen meleksin." diye kekeledim. Tanrı bana bir melek göndermişti. Buradaydı işte.

Reddedemezdi.

"Sen..." dedim. "Öylesin değil mi?"

Başını kaldırdı. Bakışlarımız buluştu. Kalbim boğazımda atıyordu. Onun karşısında, nefes almaya bile çekiniyordum.

Az evvel ayağım yüzünden kaçıp bağıramadığımı söylemiştim; şimdi ise demin yaptığı şey yüzünden tamamen büyülenmiş gibi kahvenin en can alıcı ve sıcak tonundaki gözlerine bakıyordum.

Başını iki yana sallarken kaşları çatılıydı. "Melek değilim." dedi. Sesi, midemin karıncalanmasına sebep oldu. Öyle ki, cevabı birkaç dakika sonra dank ediverdi.