Lukinator

Szłyśmy za ochroniarzem przez długi korytarz.
-Ja pierdole on tam stoi i do nas macha!!-pisnęła mi do ucha Natalia.
Popatrzyłam przed siebie i zobaczyłam blondyna, który stoi na końcu korytarza i się uśmiecha.
Przepchałam się przed grubego ochroniarza (co było na prawdę trudne bo korytarz był bardzo wąski) i zaczęłam biec w stronę chłopaka. Kiedy byłam już blisko blondyna skoczyłam na niego oplatając go nogami.
-Nie mogę w to uwierzyć! Jak ja cię kocham!! -pisnęłam. I tak pewnie nic nie zrozumiał no ale trudno.
Chłopak się zaśmiał.