YALNIZLIKTAN KAÇIK(BASILACAK)

Ahmet Ayşe'yi görür görmez tatlı ve muhteşem sinyaller almış, sarsılmış, bunu belli etmemişti. Amerika'dan gelen o büyülü etki sonra hep aklına gelip kartal gibi süzülmüştü kalbinin derinliklerinden kafasına doğru gömgök biçimde... sıkıntılı gecelerinde...umutsuz gecelerinde...yaşamın yorduğu anlarda... yalnızlık anlarında... kalabalıklarda... kızı ay gibi taşıyordu en derin ve masum yerinde. İçinden bir ses; "gidip kızla konuş" diye ısrar etmiş, ötekisi ise; "o sana zerre şans vermez, Amerika'dan gelen Türk kızı n'apsındı baldırı çıplak Ahmet'i" diye kafasını ütülemiş, kızı unutmak için çabalayıp durmuştu. Sonra unutmuştu. Ama
ama o büyülü his onu zınk diye yakalayıp kıstırıvermişti zaman zaman. Yaşam, sorunlar ve çalışma telaşı içinde bir zaman sonra Ayşe'yi unutuvermişti.