Güneşin kızıllığındaki o koyuluk, derime, damarlar ıma, teker teker işliyordu. Belki de bu bir ölüm çanıydı. Susmayacak, daima benle olacak bir çan. Fakat kulaklarım ölüm çanını duymaktan bir hayli yoruldu. Ben Tugay Yıldırım, gerekirse o çanı hiç susturmayacağım. Ve bir gün, başıma geçirdiğim o bordo bere, benimle yok olacak. 13.11.16All Rights Reserved