Not : " Hikayemiz bitmiştir. Destek veren herkese ve özellikle İnci ailesine çok teşekkür ederim. Kısa tutmamın tek sebebi uzun süren şeyin cıvığı çıkmasıdır. Profilimden beni takip edebilirsiniz böylelikle yakında yazacağım yeni hikayelerimi okuyabilirsiniz. "
- Hesabımı takip etmeyi unutmayın ..
Üsküdar'da dalga nasıl vuruyorsa kıyıya ,
Bende Üsküdar'da vuruldum ;
İstanbul'un karmaşık sokaklarına ..
Giriş ;
İstanbul'un sadece kıyıları ayrı değildir. insanları , semtleri ve akla gelecek herşeyi ayrıdır.
iki çeşit bölge vardır bu şehr-i istanbul'un içinde arkadaşlar. Bir tarafta kürklü kadınlar , jilet gibi adamlar , villalar , lüks arabalar , babadan dolma cepler ..
Diğer tarafta gariban analar , işçi abiler , gecekondular , emek dolu üç beş para ..
Bu şehirde bir kural vardır. Zenginler , fakirden gelen birini asla kabul etmez diye lanet bir kural. Onların arasına girsede dışlarlar.
O zenginlerin arasına girip , bazılarına etek giydirmek için mermi , akıl ve para gerekliymiş.
işte tam böyle duyumlar olduğu sırada 10 yaşında bir çocuk , Karadeniz'in ücra köyünden , büyük istanbul'a ailesi ile yola çıktı.
"Nasıl başarıyorsunuz ?" Dedi genç adam hayranlık barındıran gözlerle.
Genç kadın kaşlarını hafifçe çatarak sordu.
"Neyi ?"
"Bu kadar duygusuz olmayı."
Bu başta onu duraksatmış ardından küçük bir gülümseme katmıştı yüzüne.
"Sizin gibi yeni mezun, gözü kara, içten deli dolu bir Polistim. Sonra..." Biraz soluklanmak zorunda kaldı.
"Bir gün sevdiğim birisini kucağımda şehit verdim. İşte o gün anladım: Duygular bir sarmaşık gibi insanı sımsıkı sarmalıyor, ta ki boğana kadar. Sonra geriye sadece izleri kalıyor. Sizin deyiminizle duygusuz değilim ama duygularıyla savaşmayı öğrenen bir savaşçıyım. Yani anlayacağın insan duygularını kontrol etmeyi bilmezse, duyguları onu bir sarmaşık gibi boğar. Her şey bittiğindeyse geriye sadece izleri kalır."
•••••
30/05/2021 📖🖋️
12/02/2024 📕🖋️
(Wattpad de Sarmaşık İzleri adındaki ilk kitap.)