Anti-comfort (DMU1)

"Er was eens..." Dit werkte niet. Het was ook altijd hetzelfde! Calypso vloekte eens bij de gedachte en wiste alles. Een zucht volgde en haar vingers bleven boven het toetsenbord hangen. Na vijf minuten ingespannen naar het scherm te staren, gaf ze het op. Ze wist niks. En als ze iets wist, dan was het weer bijna hetzelfde als ze altijd schreef. Romantiek met een vleugje comedy hier, een serieus, veel te ingewikkeld kortverhaal daar. Ze bleef altijd op hetzelfde steken...

Ze had haar scherm echter nog niet afgesloten, of er ging een lampje branden. Wat als ze nu eens vroeg of anderen haar eens wat uitdaging wilden geven? Sneller dan ooit startte ze de computer weer op en sneller dan ooit raasden haar vingers over het toetsenbord. Toen ze een klein beetje tevreden was over de uitleg, duurde het dan ook niet lang voor alles online gezwierd werd. Daag me uit was een feit.

En dat is nu voor iedereen zo.