Buz tutmuş kalbim minik adımlarla cehennem ateşine doğru yürürken buzlar eriyecek gibi hissettim ama bu mümkün değildi. Birisi sanki buzlaşmış kalbimi morga koymuş, kapıyı da sonuna kadar kilitlemişti. Yalnız bunca şeye gerek yoktu. Kalbime hükmeden ben, istersem o kapıyı açabilirdim. Fakat ben istemiyordum. Çünkü bundan sonra benim için hiçbir şeyin önemi yoktu. Tek bir şey hariç. O da İNTİKAM ! - Madame_FranticAll Rights Reserved
1 part