Gözlerin çocukluğuma inmek ister gibiydi belki de bu yüzden inandim her masalina demiştim .Aslında herşey boyle başlamıştı. Ben izin vermiştim oyunu bile bile kabul etmeyi ,belki de bu kadarı bile fazlaydı bana. Ne bekliyordum ki hayatım koca bir oyunun içinde geçmişti. O da hakliydi çekip gitmekte .Kim bilebilirdi ki boyle amansız bir şekilde çıkıp geleceğini. Ama zordu hayat şartları ,herşey gün geçtikçe daha da zorlaşıyordu . İnsan ne isterdi ya da neden herşeyi onu mutlu edebileceğine inanmazdi.Ayrılıklar yüzünden mi? kendini yalniz hissetiği için mi ? .Yoksa hayati mi sevmezdi, ya da sevdiği şeylerin onu dünyanın en mutsuz insanı yapmaktan mi korkardi? Uzun bir düşünceler dalmistim ta ki onun o sözlerini duyana kadar."Simdi" dedi basımdan aşağı yağmakta olan güllere bakıp gülümseyerek. Bense çok şaşırmıştım. Çok fazla mutluluk vardı içimde .Evet bende mutlu olmuştum hem de dünyanın en mutlu insaniydim. Belki de buydu mutluluk herşeyinizin olması gerekmezdi hayatta. Küçük seyler büyük bir hayale sebep olmuştu...