Ας πουμε οτι εσπασες ενα βάζο. Τι κάνεις; Το πετάς, είναι τοσα κομμάτια που δεν μπορείς να τα κολλήσεις. Ειδικά αν είναι ενα ασημαντο βάζο για σενα. Αν σημαίνει κατι υπάρχουν πολλοί τροποι αντιμετώπισης..μερικοί θα πονέσουν αλλα θα το πετάξουν, δεν εχει νοημα να θυμούνται κατι σπασμενο, θα κρατήσουν την όψη του στο μυαλο τους. Αλλοι επειδή το αγαπούσαν θα κρατήσουν ενα κομματι του για ενθύμιο, τα αλλα θα τα πετάξουν, αυτο ομως θα το προσέχουν σαν τα μάτια τους. Εγω το κόλλησα. Ποσο κρατάει; Ακομα αναρωτιέμαι. Αρκετοί λενε οτι κρατάει, αμα εχεις κόλλα για πορσελάνη. Αλλοι λένε, έσπασε ολο, δεν μπορείς να το φτιαξεις. Εγω το εχω καθε μερα μαζι μου. Το βάζω στο κομοδίνο οταν κοιμάμαι, το παρατηρώ κάθε πρωί, το κρύβω όταν βγαίνω, ή το παιρνω κρυφά μαζι. Παρατηρώ τα κομματια του, κι εύχομαι να μείνουν όλα κολλημένα. Εχω την κόλλα στην τσέπη μου, και το ελεγχω κάθε λεπτο Μήπως ξεγλίστρησε κάποιο κομμάτι. Ομως πάντα υπάρχει μια πλευρά του, που δε βλέπεις. Ειναι θεμα χρόνου. Ποσος χρόνος είναι ο δικός μας; Πόσος; Οταν Βλεπω καθε μερα κατι καινούριο να εμφανίζεται; Πως μπορω να δεχτω καινούρια πράγματα ο
Όλοι ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Όλοι ξέρουμε πως υπάρχει, πως είναι κάπου εκεί έξω. Ίσως το συναντήσουμε κάποια στιγμή, ίσως και όχι. Πότε θα ξέρουμε όμως ότι το έχουμε βρει;
«Και αν κάποτε κάποιος σε πειράξει, όσο μακριά και να είμαι, θα τον σκοτώσω»