"Seni defalarca uyardım."diye bağırmaya devam etti.Her zamanki sakinliği ve sevecenliği, yerini öfkeye bırakmış gibiydi.
İsteklerimin önüne geçmeye çalışıyordu.Ama ben istediğini ona veremezdim ki.Bunu yapamazdım.
"Söyle bana.Neden yapıyorsun?"deyip yüzümü elleri arasına aldığında beni ona bakmaya zorladı.Beni böyle görmesini istemiyordum ki.
"Yalnız kalmaktan korktuğum için." diye cevapladım onu.Bana bakıp buruk bir şekilde gülümsedi.Boynumdan tutup omzuna yasladı.
"Sen zaten yalnız değilsin İlkim."