İyiliklerin köle olup, kötülüklerin imparatorluk kurduğu bir hayatta yaşıyorduk. Herkes yaşamak için büyük adım atıyordu ama herkesin adımı farklıydı. Özellikle onun. Korku, endişe ve çaresizlik içinde yaşamaya çalışan Mai için bu dünyada hiçbir şey hatırladığı gibi değildi. Bir çare bulup yaşadığı dünyayı güzelleştirmeliydi. Ama önce kim olduğunu bilmeliydi. Çünkü Mai kim olduğunu ve hangi hayatta yaşadığını bilmiyordu. Kimi tercih edeceğine karar vermeli ve kime tercih edildiğini hatırlamalıydı. °°° "Yaşaman için gitmen gerek. Belki birbirimizi bir daha göremeyeceğiz ama unutmayacağız da," derken acıyla kıvrılan dudağını izledim. Söylediği şeye kendisininde inanmadığına emindim. "Beni bırakma. Bir yolunu bulacağız, bir mucize olacak biliyorum." Gözleri acı içinde parlarken bana son kez gülümsedi. Bu onun asla unutamayacağım son gülümsemesiydi. "Mai... Mucizeler bir kez olur. Kurtuluş yok!"