Bazı insanlar, doğuştan şanslıdır. Her zaman onların yanında olan anne ve babaya sahiptirler. O insanlar, yalnızlığın ve acının ne olduğunu bilmezler. Acıyı, iliklerine kadar hisseden insanları anlamazlar. Ağlamak için geceyi beklemezler. Luna, bu kadar şanslı değil. Hiçbir zaman da şanslı olmadı. Babası küçükken onu ve annesini bırakıp gitti. Annesi ise onu asla sevmedi. Sevdiği çocuk, hiçbir zaman için onu sevmedi. Ama haklıydı. Annesinin bile sevmediği bir kızı o neden sevecekti, değil mi?