bir zamanlar ,bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış :
Mutluluk,üzüntü,bilgi ve tüm diğerleri,âşk dahil.
bir gün ,adanın batmakta olduğu,duygulara haber verilmiştir,
bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını
hazırlamıstır.aşk,adada en son kalan duygu olmuş,cünkü mümkun olan en son ana kadar beklemek istemiş .ada nerdeyse batığı zaman ,aşk yardım istemeye karar vermiş ,zenginlik,çok büyük bir teknenin içinde,geçmekteymiş .Aşk"Zenginlik,beni de yanına alır mısın?" diye sormuş .
Zenginlik,"Hayır alamam. teknemde cok fazla altın ve gümüs var ,senin için yer yok." demiş.Aşk çok güzel bir yelkenlinin içindeki kibir'den yardım istemiş ."kibir lütfen bana yardım et".
Kibir "sana yardım edemem,aşk sırılsıklamsın ve yelkenimi mahvedebilirsin."diye cevap vermiş .
üzüntü de yakınlardaymıs "Of. aşk,o kadar üzgünüm ki , yanlız kalmaya ihtiyacım var demiş " demiş.
mutlulukta aşkın yanından geçmiş ; ama o kadar mutluymuş ki aşk 'ın çağrısını duymamış .Aşk birden bir ses duymuş ."Gel aşk seni yanıma alacağım...." Bu aşktan daha yaşlı biriymiş .Aşk o kadar şanslı ve mutlu hisetmiş ki , onu yanına alanın kim olduğunu oğrenmeye akıl edememiş.Yeni bir kara parçasına vurduklarında ,Aşk'a yardım eden yoluna devam etmiş . Ona ne kadar borçlu olduğunu hiseden aşk "
Bilgi'ye sormuş :"bana yardım eden kimdi ?"
Bilgi "O,zaman'dı " diye cevap vermiş.
Zaman mı? neden bana yardım etti ki?" diye sormuş Aşk.bilgi gülmsemiş :
"ÇÜNKÜ SADECE ZAMAN AŞK'IN NE KADAR BÜYÜK OLDUĞUNU ANLAYABİLİR "ĎÉMÎŞ.......
....MAHMUT KAPLAN....
-" Elinde ki yüzükle birlikte benim altıma yatamazsın küçük hanım..."
Sağ elimde değerini yitirmiş yüzüğümü çıkarıp bar tezgahına koydum . Akına son vedamı içimden yaparken Savaş çoktan dudaklarıma gömülmüştü ...
๑๑๑๑
♡♡♡♡
+18