Sisli bir geçmişten geriye kalan hayat kırıntıları...
Cam parçaları ayağına batarken yürüyebilir mi bir insan..?
Gölgelerde yaşayan birinin güneş görmesi kadar saçma,sıcağa hasret kalması kadar normal...
Işığa koşmak isteyip geri geri yürümek..
Gölgelerde yaşayan bir kızın hikayesi.
Işığı olmak İsteyen bir gencin yaşamı
Ve geçmişin kırıntıları...
"Sen beni bıraktın. Önce beni karanlığımdan çıkardın,sonra kalbimi topladın. Kırdın dağıttın ama yinede onu birleştirmeyi başardın.. Sen içimdeki o masum kıza ulaşmak istedin. Sen içimde saf,masum bir kız olduğuna inanmak istedin... Ama yok, aynı sende masum ve saf bir çocuk olmadığı gibi"
"Yanılıyosun sevgilim, senin içinde saf ve masum bir çocuk var. Benim karanlığımı aydınlatan,yaralarıma ilaç olan bi saflık. Hayatıma anlam yükleyen bi saflık."
"Asıl sen yanılıyosun sevgilim. O içimdeki çocuk yıllar önce ölmüştü."
"Gözlerin, o derinlik, o boşluk, o anlamsızlık seni saf ve temiz yapıyor meleğim"
"Peki şimdi gözlerimde ne görüyorsun?....
Sen benim karanlığımı kirlettin..!"
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."