ARTIK ÇOK GEÇ

aşk...
Neden özellikle ondan kaçtığımız anlarda karşımıza zorunda ki? Ondan kaçıp kurtulmak benliğimizi kaybetmekten neden daha zor? Belki de tüm bunlara onu tanımam sebeptir. Eğer onu tanımasaydım, onun aşkını tatmasaydım aşkımdan, ondan, kaçmak daha kolay olurdu. Ciğerimin her an patlayacakmış gibi olması kesinlikle saatlerce koşmam değil, onun kokusuna duyduğum özlem... ne zaman kendimi tanıyamayacak kadar onda kaybolmuştum. Bilmiyorum. Sonunda siyah jipi görüyorum. Dizlerimde kalan son dermanla koşuyorum. Koşarken de Denize son kez içimden veda ediyorum. Yüzümde buruk bir gülümseme oluşuyor. Bu sabah kalktığında beni göremeyince kim bilir belki biraz endişelenirdi sonra da onu kandırmaya çalışan diğer kadınlar gibi olduğumu düşünür. Beni dün gece aşkla kazıdığı kalbi bugün nefretimle dolardı. Neyse neydi? Deniz artık geçmişte kalmalıydı? Gerçekten.... Gerçekten kalmalı mıydı?...