K

Kordonda ki bir bankta oturmuştu kadın. Çocukluğundan bu yana kendini ne zaman yalnız hissetse, ne zaman çıkmazlara girse bir köşeye çekilir insanları izlerdi. Hareketlerini izler ne düşündüklerini tahmin etmeye çalışır kafasını dağıtır kendine geldikten sonra yine insanların arasında kaybolurdu. Ama bugün bu bankta oturmasının sebebi çok farklıydı. İlk defa gözünü sabit bir noktaya dikmişti artık derin kahve gözlerinden yaş gelmiyordu. İnsanların ne yaptığı ne düşündüğü umurunda değildi. O sadece içinde ki tarifsiz acıya bir an önce son vermek istiyordu. Yaşadıklarını yavaş yavaş gözünün önüne geldi. O küçük dudaklarında acı bir tebessüm belirdi ve kadın gözlerini kapattı.