Kalbim duracak gibiydi.Rüzgarın şiddetini,vücudumun her bir iliğinde hissediyordum.Onun parfüm kokusu,buram buram burnuma geliyordu.Yemyeşil gözlerini,hiç benden ayırmadan beni izliyordu.Ne yapacağını tam olarak anlayamamıştım.Tam o ağzını açacakken,o bıçak açmayan dudaklarımı araladım.Titreyen sesime karşı direniyordum adeta."Va..Vam-pir.."Bakışlarını uçurumun aşağısında bulunan denize döndürdü.Hiç umursamayan ve öfkeli bir tavırla sözümü tamamladı"Evet,ben bir vampirim.Beni diğerlerinden ayıran özellik bu mu?Bunun için mi peşimi bırakmadın!".Sesi gür çıkmıştı.Çok üşümemden olsa gerek burnumu çektim.Gözlerinin içine bakarak"Ben,senin içindeki küçük,masum çocuk için seni bırakmadım,bırakmayacağım."dedim ve ona doğru yaklaştım.Boyum kısa olduğundan,ayaklarının üzerine çıkıp onu öptüm.Benden bunu beklemediğinden olsa gerek,önce tepki vermedi.Sonra,öpücüğüme o da karşılık verdi.
Sadece kafa dinlemek için çıkmıştım evden bir daha dönüşüm olmadı eve bir vampir tarafından esir tutuldum bu beni oldukça korkutuyor kaçmaya çalıştığım an dibimde bitiyor
sırlar gün yüzüne çıktığında aramızdaki bağlar dahada kuvvetli oluyor
aşk mı bu nefret mi bu hangisi
kurgu