Yorgun düşmüş bedenine, harap olmuş zihnine, yalnız kalmış haline alışmaya çalışan bir adam.
Her şey bir eylül sabahı başlamış, ve yine her şey bir eylül sabahı son bulmuştu onun için. Değer verdiği tek insan, travma sonrası aklını giderek kaybeden ikiziyken, hiç beklemediği bir an da girmişti hayatına şimdilerde vazgeçilmezi olan kadın.
Tam hayatım yoluna girdi derken, en büyük darbeyle sarsıldı genç adam.
Taşıyamadığı bütün yüklerle yığıldı olduğu yere. Kalbi göğüs kafesine dar geldi de, bir nefes sığdıramadı ciğerlerine.
Koca bir oyun, koca bir plan, koca bir boşluk.
Bu hayatta ister şah olun ister piyon. Unutmayın ki hepinizi aynı parmaklar yönetiyor.
-Batı SAYGINER
-Kapak için gizemliyzrck a çok teşekkürler-
Kitapta geçen sözlerin hepsi bana aittir. İzin alarak kullanılabilir.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."