BUZDAĞI

Bir adım daha atıyorum ileriye. Ama ilerlemek mümkün mü? Binlerce insan gelmiş sevdiğimi uğurlamaya. Önde oturan gözü yaşlı ailesi. Arkasında binlerce insan. Al bayraklı tabuta bakıyor. Bende öyle. Bir adım daha yaklaşıyorum. Hıçkırık seslerim giderek artıyor. Durmak bilmeyen gözyaşlarımı siliyorum sol elimin tersiyle. Ardından yeniden doluyor gözlerim. Kaderimde bu da varmış be sevgili. Bir yabancı gibi tabutunun uzağında durmakta varmış... Demek o uzun kirpiklerine doyamadan ayrılmak da varmış... Kulağım sesine alışamadan susmakta varmış... Seni Rabbime uğurlamakta varmış. Kalabalığın arasından sıyrılıp sonunda tabutuna ulaştım işte. Çerçevedeki fotoğrafta ne de güzel bakmışsın öyle. Başındaki mavi bere ne güzel yakışmış. Şimdi hakka eriyorsun. Allah kabul etsin sevgili... Ey sevgili... En sevgili...

Nefes nefese uyandım. Alnımdan akan teri koluma silip doğruldum. Etrafıma baktım. Odamdayım... Yine aynı rüya. Gözlerimi kapadım ve sadece "VATAN SAĞOLSUN" diyebildim. Ölü bir adamı sevmek kolay değil...