Hope

Daar stond hij. Een dikke mist bedekte zijn land. Zoals altijd. Met een voldane glimlach keek hij naar zijn dienaren. Ze zouden alles voor hem doen, al was het tot de dood. Binnenkort zou hij de macht in handen hebben, daar was hij vol van overtuigd. En hij had alles onder controle...
Achter hem ging een deur krakend open. Eén van zijn boodschappers betrad zwijgend het grote balkon. 'Meester, het boek heeft een boodschap voor u,' zei het wezen, waarna hij onderdanig naar de grond keek. Zijn meester draaide zich om, in zijn ogen was geen spoortje emotie te lezen. 'Ga terug naar je post,' zei hij. Het wezen kromp in elkaar bij het horen van zijn stem en verliet toen zo snel als hij kon het balkon.
Met zijn ogen samengeknepen tuurde hij naar de letters in het boek. Er joeg een gigantische storm door zijn aderen, maar vanbuiten was hij de kalmte zelf. Waarom moest één iemand zijn plannen dwarsbomen? Hij lachte bitter. Hij gaf de moed niet op. Hij gaf de moed nooit op.
Maar hoop was een krachtig middel.
-------------------------------
Als een mysterieus leger kamp Urion aanvalt, vlucht Raynin het Grote Woud in. Ze komt steeds dieper terecht in een wereld die ze nog niet kende. Een wereld vol raadsels, geheimen en, magie...