Belki hikayem hiç başlamadan biter.Bitsin gitsin yaşamayan bir bedene sahipken bile zihinim, ruhum, kalbim hasar göruyor sonsuza kadar acı çekmektense ölmek hata bir savaşta ölmek zavalı hayatımın gurur kaynağı olur.
Bekledim ve kendime geldim aydınlık ve karanlık yan yana yatıyordu uyum içersin de her ne söylerse kalbime kazınıyordu. Bazende bıçak gibi yaralıyordu artık hiç bir şeyi beli etmemeye karar verdim, gün geçtikçe uzaklaşıyordum bu evden, kendimden, ondan sessiz ve sesli gibi karmaşık olan bu dünya soğutmuştu beni kendinden artık biliyordum bir şeyler iyi değil yollunda değil...
Her gün hayal ettiğim o köprüyü hayal ettim. Attım kendimi bir kez daha, bir kez daha öldüm habersizce cesedim hala sıcaktı hissettim.
İşte içler acısı hikayem bunları okudunuzda bir aşk hikayesi sandınız değil mi? hayır değil bu bir nefretin hikayesi yanında sadece bir az aşk kırıntısı var o kadar Vampirler koruyucular ve en önemlisi saflığın Ateşi Mavi Ateş.......