"Bitti mi?" dediğinde o, ne anlatmak istediğini anlamak ister gibi gözlerinin içine bakmayı sürdürdüm. Lakin bunun fayda etmeyeceğini bildiğimden kısık bir sesle nefes verip konuşmaya başladım.
"Ne bitti mi?" diye sorduğumda o gözlerimin içine biliyorsun der gibi baktı.
"Sönüşün."
Bazı cümleler vardır, tek bir kelimenin hissettirdiklerini hissettiremeyen. Ve bazı kelimeler vardı ki, ne kadar yazarsan yaz, ne kadar cümleler kurarsan kur, bir türlü anlatılamayan. Sorduğum soruya verdiği cevap tamamen bu durumun izahıydı. Bu kelime, ruhumun içindeki derinliklerdeki kaç mısraya bedeldi ben bile bilmiyordum. Bir kez olsun karşımdaki insana hissettiklerimi söylemek istedim o an. İsteğim bana galip geldiğinde gözlerini gözlerimden ayırıp, ruhumda akıp duran ve bir an önce dışarıya çıkmak isteyen o cümleyi söyledim.
"Bu ilk yanışım değil."