4 parts Ongoing Gecenin en tenha saatinde yıldızların aydınlattığı karanlık gökyüzünü izleyen genç kız ağlamasını durduramayarak baktı penceresinden turuncu ışıkların aydınlattığı ağaç gövdesine dayamış çocuğu.
Çok seviyordu onu. Bu hayatta hiçbir şeyi istemediği kadar istiyordu onunla olmayı. Şuan seslense duyacağını biliyordu ama kendisine gelmediğinin farkındaydı.
Dudaklarında buruk bir tebessüm oluştu. Gözyaşlarının tuzlu tadını alabiliyordu. Gülümsemesini bozmadan çocuğun baktığı yere bakışlarını çevirdi. Hıçkırmamak için kendine zor hakim olurken dayanamayıp iç çekerek gökyüzüne kaldırdı başını.
İçi yanıyordu. Doğum gününü unutan çocuk buraya karşı komşusu, çocukluk arkadaşı için gelmişti. Aliş için. Oysa genç kız saatlerce beklemişti onu.
Kendi kendine 'artık onu gördüğüme göre dileğimi tutabilirim sanırım.' diye geçirdi. Ve o an bu hayatta tek kıskandığı insanı, karşı komşusunu getirdi gözünün önüne. Ve yıldızların huzurunda dedi ki;
''Lütfen. Lütfen Poyraz'ın aşkını bir kez olsun hissedeyim. Bir kez olsun Aliş'e baktığı gibi baksın bana. Allahım onu o kadar seviyorum ki Aliş olmayı bile göze alırım! Sadece bir kez! Yalvarırım!"
Genç kızın dileği o gece kabul oldu. Ertesi sabah gözlerini Aliş olarak açtı. Sevdiği adamın sevdiği adam olarak.
Aliş ise...
''NE OLUYOR AMINA KOYAYIM!