İnsan hayalleri ve duâları ile yaşarmış. Öyle hesap etmeden gittin ki; ne var ne yok hepsini hiçe saydın. Bir an olsun sana koştuğum adımları görmedin ve arkana bakmadan gittin. Sen, benim için sabahlara uyanma sebebimdin. Gözlerine şiirlerimi kurban ettim. Gülüşün için kaç mevsimi terk ettim. Bilemezsin... Şimdi ne hayalimdesin ne de avuçlarımda bir duâ sesisin. Sana "ne halin varsa gör" demiyorum; "bana ne yaşattıysan hepsini bir bir yaşa" diyorum. Çünkü ben sana koparıp gökyüzünü verdim. Oysa sen yağmurlarımı da alıp gittin. Şimdi kurusun kalbin, yansın yüreğin! Dönmek mi? Asla! Bugün yarım bırakan, yarın tamamlayabilir mi? Sen beni yarım bıraktın, yaraladın, yaktın... Sus ve dinle... Şimdi sende yaşayacak âhlarım...