Kimsesiz bir çocuğun elinden tutmak gibiydi hayata karşı meydan okumak Bir o kadar masum fakat bir o kadar da acınası . Acınası olmasının nedeni ; hayata karşı yenileceğimizi bile bile savaşmaktı . Yenileceğini bile bile savaşmak gibiydi öleceğini bilerek yaşamak . Bir o kadar heyecanlı fakat bir o kadar da çaresiz bırakıyordu . Siz hiç babanızı kaybettiniz mi ? Hayır , gerçek anlamda soruyorum . Bulamamaktan bahsediyorum. Tam üç yıldır babam yok ! Ölüsünü bile bulamadık . ARAYIP BULAMAMAK GİBİYDİ ÇARESİZLİK UCU BUCAĞI OLMAYAN AMA BİR O KADARDA SONUN YENİ BİR BAŞLANGIÇ OLDUĞUYDU . NEFES | KARANLIK OYUNLAR