ATEŞİN İZLERİ

Acı,evrenin mahkum olabileceği tek kötülüktü.Bir adam, bir kadına sımsıkı tutundu.Bırakmayacak kadar...Kadın onu itti uzaklara değin.Daha da yaklaştı.Karşı koyamadı saf acıların içinde boğulan kadın...Yanlışların doğru olduğunu varsaydılar.Geçmişe bir çizgi çektiler.Acının ve korkunun ıçine sürüklendiler.Acı denen o illet bırakmadı yakalarını...Adam kabuğu kırılmaya elverişsizdi.Kadın söyledi...O susturdu.Adam söyledi...Kadın dinledi.Onlar sönük birer yıldızdı, birbirlerini parlatmaya yetecek kadar.

-Hikayenin hakları sonsuz acının gafletinde saklıdır...