Mutlu ve mutsuz... Ben hangisiydim. Mutlumuydum? Peki ya mutsuz? Ben ikisinin arasında ki ince çizgide bile değildim. Ben yaşamak için yaşayan zavallının tekiydim. Peki ya... Ölüm ve yaşam... Hangisindeydim ben. Ölüm müydü? Bana yakın olan. Yoksa yaşamakmıydı beni bu hayatta tutan? İşte ben o çizgide bile değildim. Hayatım bir saklambaçtan ibaretti. Saklanıyordum... ölümün beni birgün bulacağını bile bile saklanıyordum. Birgün ölümün beni sobeleyeceğini bile bile yaşıyordum. Beni hayata bağlayan tek şey küçücük bir bedendi. Melek! Benim meleğim. Bu dünyadaki tek ailemdi. Peki ya ben? Ben kimmiyim? AZELYA VUSLAT. 20 yaşındayım.Kahverengi saçlarım ve mavi gözlerim var.Hayatın karşıma neler getireceğinden korkmuyorum. Sonuçta hayat benim için çokta birşey ifade etmiyor. Çocukken oynadığımız saklambaç değildi benimki. Bambaşka birşeydi. Benim oyunum. Benim saklambaçımdı. Ama nerden bilebilirdim bir kişinin sayesinde saklandığım yerden çıkmak isteyeceğimi.All Rights Reserved