Gölge: Kayıp Ruhlar

Her şey o kadar mükemmel başlamamıştı bizim için ama öyle gitmişti.
Sonunda burada olacağım hiç aklıma gelmemişti.

Onunla her şey sonsuzluk gibiydi.
O kadar mükemmeldi ki mucizem olduğuna inanmıştım. Yanılmışım.

Bu hayatta hiç bi şey canımı onun kadar yakmadı.
Canıma kattığım o,canımı söküp aldı.
Ruhum ateşler içnde yanarken onu söndürmesini değil,odun atmasını istemiştim.

Zincirler beni bırakmazken onun zincirleri eline almasını istemiştim. Çözmesini değil!
Acıyı damarlarımda hissetmeme izin vermedi... Oysaki acı ta kendisiydi.
Onu hissetmeme izin vermedi...

Şimdi burdayım ve her şey anlamsız. Kalbim buzlaştı ve sonsuzluğum sonra erdi...

-Ateş

O gelmeden önce her şey farklı ve anlamsızdı.
Onunla birlikte acı azaldı. Nefes almak kolaylaştı.

Kalbimin buzlarını eriten gün ışığım oldu.
Vücudumdaki kırmızı sıvı oydu ve onu her bir parçamda hissedebiliyordum.
O içimde bir yerlerde değil... O içimde her yerdeydi, her yerde..

Ve şu an bana acı veriyo.
Olması gerekende bu... O içimdeki ateş olmalı.

O buzlanmış kalbimin ilk baharıydı.
Ve ben şu an en sertinden hiç bitmeyecek bir kış yaşıyorum...

Ben o u sonsuzluğum belirlemiştim. Huzuruyla olduğu kadar acısıyla da. Önemli olan da acısıyla yaşamak.
Bu acıyı onurlandırarak yaşayacağım... Ve buna asla bir son vermeyeceğim.
Çünkü sonsuzluk, sadece bir başlangıçtır...

-Toprak