Ang kwentong ito ay inaalay ko sa mga taong sawi, pinaasa, iniwanan ng basta-basta at ginago ng mga walang pusong nilalang XDD (Galit na galit ata ako?) Sana ay matutunan natin ang lumaban, subalit datapwat ngunit, ay matuto tayong magmahal muli. Dahil kasama sa pagmamahal ang masaktan, at ito ang magpapatibay sa atin bilang tao, kaya marapat lamang na pasalamatan natin ang mga taong nananakit sa atin, kaya sayo, SALAMAT ha ^^
Taos-puso ang aking pasasalamat sa aking mga kaibigang tunay na siyang tumulog sa akin na mag isip ng titulo ng aking kwento. At sa sobrang daming suhestyon nila, nahirapan na akong mamili. Pano ba naman kasi, kung hindi nakakagimbal, e nakakaasar naman. Haha :DDD So, heto, dito ako nag-fall sa title na ito, My Greatest Revenge (Revenge, Forgiveness, Love) :DD OKs ba?
Ang anumang pagkakatulad ng mga pangalan, pangyayari at kaganapan sa kwento ay pawang kathang-isip lamang ng manunulat. Hindi ito ginawa upang makasakit o makasira ng katauhan ng isang tao.
Hope you'll like this story of mine :DD GODbless
- Rnldchrstcstllxln -
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.