VEDA

Beethoven'ın dokuzuncu senfonisine benziyordum.Hızlı ve ölümü çağrıştıran.Aynaya her baktığımda ölümü isteyen, soluk bakan kız artık beni şaşırtmıyordu.Hızlı yaşayıp hızlı ölüyordum işte...

Beni görebiliyor musunuz?Ben bütün yaşadıklarımın suçunu ellerine yükleyendim. Kırılırdım, ellerim suçluydu. Onlar hep suçluydu, en suçluydu.Şimdi ise yüklerimizden kurtulma vakti...