2 Kasım 1994 Elimdeki gazete, gelen son mektubun korkusunu bastıramıyordu. Damağımdaki son sigara titriyor ve ensemdeki rüzgar gittikçe canımı sıkıyordu. Ani bir hareketle arkamdaki mavi gömlekli çocuğa, "Pencereyi kapatmayı düşünmüyor musun?" diye çıkıştım. Birkaç kişi meraklı gözlerle bana baktı. Dikkat çekmiştim, tüm bu olanlar iyiye işaret değildi. Biran önce bu mektubu da açmalıydım ama titreyen ellerim buna izin vermiyordu. Derin bir nefes aldım ve mektubu açmayı sonunda başardım işte önümdeydi tüm gerçekler. Evet bunlar benim bile tahmin edemiyeceğim gerçeklerdi... ⏱ İlk hikayem için yorumlarınızı merakla bekliyorum...