"OBADAKİ AŞK..."

Karanlığın hâkim olduğu, vicdansızların avere avare gezdiği, bu dünyada ışık aramak bu biraz olanaksızdı...

Hayatımızdaki tüm olumsuzluklara rağmen mutluluğu aramak ve yine her zaman ki gibi başarısız olmak... Her zaman kaybetmek ve her zaman savaşmak zorunda kaldığınız hâlde siz yine mutluluğu arar mıydınız.?

Sürekli "yaşam ve ölüm" arasında biriydi o. Ya obaya sağ gelecekti, ya da ölü..!

Bu bir gün olan bir şey değildi, bu her gün her gece olanaksız olan bir şeydi...

İnitkam yemin etmiş bir genç kızdı o.

Dünyanın en mutlu insanıydı o. Taki ne idiği belirsiz insanların onun mutluluğunu göz koyup alıncaya dek... Dünyanın en masum insanıydı o. Taki ona ait olanı alıncaya dek... Dünyanın en güzel kalbiydi onun ki. Taki kalbini kıskanıp yerine nefret, öfke, kin ve intikam bırakınca dek. Daha küçük bir kız çocuğuydu o, daha yeni hayata adım atıp öğreniyordu taki ailesini ve 'obam' dediği beldeyi yıkıp kül edinceye dek. O korkunç cehennemden yalnızca o ve Ağabeysi kurtulmuştu lakin bu da yetmemişti, Ağabeysini de aldılar elinden...

İmdi tek gayesi vardı 'canım' dediği Ağabeysini bulması...

Lakin belalar ve imtihanlar durmaksızın ard arda bir ebabil kuşu gibi yağıyordu...

Bu yolda ya Ağabeysini bulacaktı ya da aşkını...!

Peki ya ikisini bir arada bulabilir miydi.?